Stikstof: bestemmingsplan en opties om aan de Natura 2000-toets te voldoen

Bij een bestemmingsplan zijn er meerdere mogelijkheden om aan de ‘Natura 2000-toets’ te voldoen. Hierna volgen enkele voorbeelden. Het betreft geen uitputtende behandeling. Zo blijft de zogenoemde ‘ADC-toets’ buiten beschouwing.

Geen aantasting natuurlijke kenmerken

Indien een bestemmingsplan slechts een geringe stikstofdepositie met zich brengt op een Natura 2000-gebied, dan kan onder omstandigheden onder verwijzing naar een ecologische onderbouwing worden gesteld dat de depositietoename zo gering is dat het plan niet zal leiden tot aantasting van de natuurlijke kenmerken van het Natura 2000-gebied. Dat is zelfs denkbaar indien de kritische depositiewaarden op een bepaald hexagoon worden overschreden.

Begrenzing dieraantallen, dierplaatsen en diersoorten, emissie en/of depositie

Een ander voorbeeld waarbij de depositie niet toeneemt is een bestemmingsplanregeling die de bestaande feitelijke en planologisch legale situatie bevriest door middel van een gebruiksverbod. Deze systematiek heb ik beschreven in het artikel ‘Het bestemmingsplan voor het buitengebied en Natura 2000’ (TvAR 2016, nr. 1, p. 5-10).

Externe saldering bij een bestemmingsplan

Evenals bij de natuurvergunning kan externe saldering bij een bestemmingsplan als mitigerende maatregel worden aangemerkt en worden betrokken in de passende beoordeling indien er een directe samenhang bestaat tussen het voorgenomen plan en de salderingsmaatregel. Directe samenhang wordt in geval van een bestemmingsplan aangenomen als:

• de vergunning voor het saldogevende bedrijf daadwerkelijk is of zal worden ingetrokken ten behoeve van de uitbreiding van het saldo-ontvangende bedrijf. Dit kan blijken uit een intrekkingsbesluit of uit een overeenkomst tussen het saldogevende en saldo-ontvangende bedrijf over de toename van het stikstofdepositiesaldo van de in te trekken milieuvergunning; en als
• vaststaat dat de bedrijfsvoering van het saldogevende bedrijf daadwerkelijk is of wordt beëindigd.

Eén-op-één inpassen

Tot slot mag de zogenoemde ‘één-op-één inpassing’ niet onvermeld blijven. Gesteld dat voor een ontwikkeling een natuurvergunning is verkregen en onherroepelijk is geworden, dan kan deze één-op-één worden ingepast in een bestemmingsplan.

Hiervoor is noodzakelijk dat het bestemmingsplan niet méér mogelijk maakt dan hetgeen door de natuurvergunning is toegestaan. Dit dient in de planregels van het bestemmingsplan geborgd te zijn. Indien in de planregels verwezen wordt naar een natuurvergunning, dient uit het oogpunt van rechtszekerheid duidelijk te zijn welke natuurvergunning precies bedoeld wordt. Dit kan duidelijk worden gemaakt door te verwijzen naar de datum en het kenmerk van de betreffende natuurvergunning. Algemene verwijzingen in de planregels van een bestemmingsplan naar natuurvergunningen zijn dus niet specifiek genoeg.

Met betrekking tot de één-op-één inpassing is tot slot van belang dat een Nbw- of Wnb-vergunning waarmee ontwikkelingsruimte op grond van het PAS is toebedeeld volgens de Afdeling niet één-op-één kan worden ingepast in een bestemmingsplan.

Heb je nog vragen? Neem dan gerust contact met mij op.

Blogreeks ‘Stikstof’

Wil je weten langs welke wegen met de huidige stand van het recht ontwikkelingen kunnen worden gefaciliteerd? Volg dan deze blogreeks.

De volgende onderwerpen komen aan bod:

• Terugblik op de ontwikkeling van de gebiedsbescherming in Nederland
• Extern salderen in het kader van de natuurvergunning
• Bestemmingsplan en referentiesituatie
• Bestemmingsplan en opties om aan de Natura 2000-toets te voldoen

Wil je de blogs uit deze blogreeks automatisch in je mailbox ontvangen? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief Agrarische zaken om op de hoogte gehouden te worden.