Toetsingsverbod. Criminal charge. Weigering jachtakte geen punitieve sanctie maar preventieve bestuurlijke maatregel. (AB 2021/346)
Uit de geschiedenis van artikel 3.28, derde lid, onder e, van de Wnb, kan worden afgeleid dat de wetgever een overtreding van de Wwm, voor ogen heeft gehad bij de totstandkoming van die weigeringsgrond. De wetgever heeft ervoor gekozen dat veroordelingen voor bepaalde misdrijven, waaronder juist álle misdrijven genoemd in de Wwm, altijd leiden tot weigering van de jachtakte. Een overtreding van de Wwm betekent immers per definitie dat de betrokkene niet zorgvuldig omgaat met (vuur)wapens (vergelijk uitspraak van de Afdeling van 21 juli 2021, ECLI:NL:RVS:2021:1590).
De rechtbank heeft terecht overwogen dat de weigering van een jachtakte geen punitieve sanctie is, omdat deze weigering niet bedoeld is om leed toe te voegen. De weigering betreft een preventieve bestuurlijke maatregel die erop is gericht te waarborgen dat legale wapens alleen in handen komen van diegenen die kunnen omgaan met de verantwoordelijkheid die bezit van vuurwapens met zich brengt. De maatregel is dus een veiligheidswaarborg en strekt daarmee tot bevordering van de bescherming van de openbare orde en de veiligheid van de samenleving. De kwalificatie die de wetgever aan de maatregel geeft, het met de maatregel beoogde doel en de aard en de zwaarte van de maatregel maken dat de maatregel niet is aan te merken als een bestraffende sanctie. Dat betekent dat geen sprake is van dubbele bestraffing voor hetzelfde feit.
